واخواهی از حکم غیابی

اجرای احکام غیابی

در خصوص اجرای احکام غیابی 2 حالت وجود دارد:

1-در صورتیکه اگر دادنامه یا اجرائیه به محکوم علیه، ابلاغ واقعی شده باشد، که در اینصورت حکم غیابی به صورت عادی مانند سایر احکام اجرا می شود و غیابی بودن حکم هیچ تاثیری در اجرای حکم ندارد.

2-بر خلاف مورد قبلی در صورتیکه دادنامه یا اجرائیه هیچ کدام به محکوم علیه ابلاغ واقعی نشده باشد. که در چنین حالتی اجرای حکم غیابی منوط بر معرفی ضامن یا اخذ تامین مناسب از محکوم له می باشد.

در اینجا میزان تامین به نظر قاضی بستگی دارد. ضامن برای این است که اگر بعد ها نسبت به رای مزبور واخواهی شود بتوانند از محل ضامن یا تامین خساراتی که به موجب اجرای حکم به طرف دیگر وارد شده است را جبران کرد.

مرجع صالح رسیدگی به واخواهی

طبق مطالب گفته شده، واخواهی نسبت به حکم غیابی انجام می شود. به همین دلیل مرجع تقدیم دادخواست واخواهی و رسیدگی به مراحل آن همان دادگاهی می باشد که حکم غیابی را صادر کرده است.

لذا، همان دادگاهی که حکم غیابی را صادر نموده احتمال دارد که پس از رسیدگی به درخواست واخواهی از حکم قبلی خود عدول نماید و یک حکم دیگری را صادر کند.

مهلت واخواهی از حکم غیابی

حسب ماده 306 قانون آیین دادرسی مدنی مهلت واخواهی از حکم غیابی که در کشور هستند مدت 20 روز است و برای کسانی که اقامتشان در خارج از کشور است 2 ماه از تاریخ واقعی می باشد. مگر اینکه کسی که معترض است ثابت نماید عدم اقدام به واخواهی مورد نظر در این مدت معین به دلیل عذری بوده که موجه است.

واخواه باید موجه عذر خود را در ضمن دادخواست واخواهی به دادگاه صادر کننده اعلام نماید تا مورد بررسی از سوی دادگاه قرار گیرد. لذا، اگر دادگاه ادعای مورد نظر را موجه بداند قرار قبول را صادر و اجرای حکم نیز متوقف می شود.

دلایل زیر از جهات عذر موجه محسوب می شود :

1. مریضی که موجب شود فرد مانع از حرکت گردد.
2. فوت یکی از والدین و یا همسر و اولاد شخص.
3. توقیف یا حبس به طوری که نتوان در مهلت مقرر دادخواست واخواهی را اعلام نمود.
4. رخ دادن حوادث قهریه، مانند زلزله، سیل و حریق.